Edelherten en smelleken

Mijn hart ligt bij het wild. Al van kinds af aan. Of het nu wilde zwijnen zijn, reeën of edelherten. Het maakt mij eigenlijk niet uit. Wel heb ik een voorkeur als het gaat om het fotograferen van wild. Edelherten spreken nog steeds tot de verbeelding en ik mag ze ontzettend graag fotograferen. Het liefst in zoveel mogelijke settings. Hier op de Veluwe zijn ze niet makkelijk te fotograferen, maar in Schotland net zo. Het open landschap maakt het lastig ongezien bij ze te komen dus stukje voor stukje op handen en knieën, van heuvel naar heuvel, dichterbij zien te komen. Dit is zwaar, want de grond is koud, nat en glad. Maar op het moment dat je langzaam over de heuvel kijkt en de herten rustig ziet grazen, weet je dat je het goed hebt gedaan. Nu langzaam de camera op de heuvel leggen en voorzichtig een geluidje maken. Bingo, hij staat erop.
Ook de herten in de Schotse larixbossen zijn schuw. Ook valt mij op dat de Schotse herten een stuk kleiner zijn. Of dit komt door het schaarse voedsel of dat het genetisch is, weet ik niet. Ik denk een combinatie van beide. Het voedsel wat ze binnen krijgen lijkt mij erg mineraal arm.
Maar ja, het blijven edelherten en ik vind ze mooi. Punt. Oorspronkelijk zijn het geen echt bosdieren. Je kunt je voorstellen dat het gewei niet echt handig is in de dichte bossen. Ondanks dat zijn ze er verrekte handig in om zo weinig mogelijk te raken. Zeker als het gewei in de groei is, zit er veel gevoel in het gewei en zullen ze niets raken omdat dit voor misvorming van het gewei kan zorgen. Ze horen van oorsprong thuis op de open vlakte. Het is dan ook een vluchtdier. Ze kunnen enorme afstanden afleggen in hoog tempo en zijn uitstekende zwemmers.
Edelhert bevat het woord edel en dat is niet voor niets. Ze hebben iets adelijks, iets statigs. Zeker de jonge herten kunnen erg arrogant kijken met hun borst vooruit en kin omhoog. Soms lijken het net dressuurpaarden.
Met alle plezier heb ik dit jaar de edelherten mogen en kunnen fotograferen zowel op de Veluwe als in Schotland.
Schotland is voor mij een favoriete bestemming geworden. Niet alleen voor wild, maar ook voor vogels. De fantastische omgeving is een genot voor het oog. Er zijn grote stukken waar een dikke meter sneeuw ligt, maar ook stukken waar de bruine heide nog zichtbaar is. Dit is het domein van de smelleken en slechtvalk. 2 prachtige valken die het fotograferen meer dan waard zijn. Voor mij was dit de eerste keer dat ik de smelleken zo dichtbij zag en was erg onder de indruk van zijn mooie kleuren en karakteristieke kop. Dat je dit ook nog kan meepakken is meer dan geweldig.
Volgende keer hoop ik een stukje te schrijven over mijn ervaringen met de sneeuwhaas. Die rakkers spelen graag een spelletje met je en dat heb ik geweten.

Gr. Edwin