Voorjaar is aangebroken en de grutto’s laten hun kenmerkende roep weer volop horen. Alhoewel ik een groot fan ben van hartje winter, kan ik echt de hele winter verlangen naar de roep van de grutto. Ze hebben er weer een knappe reis opzitten en de meesten zijn veilig aangekomen in de polders bij mij in de buurt. In de vroege ochtend op pad om het eerste licht te vangen en ’s avonds nog een keer op pad om de ondergaande zon mee te pakken. Heerlijk uitwaaien in de polders en genieten van de hazen die elkaar alweer het leven zuur maken door eindeloos achter elkaar aan te rennen en flinke klappen uit te delen.
Nergens in de wereld broeden meer grutto’s dan hier in Nederland. Wel iets om trots op te zijn, maar aan de andere kant ligt hun lot bij de mens. Het verdwijnen van hun leefgebied ligt constant op de loer door intensieve landbouw en verstedelijking. Veel boeren hebben hun maaibeleid al aangepast door later te gaan maaien en dan ook van binnen naar buiten ipv andersom. Dit om de vogels en andere dieren een betere kans te geven om te ontsnappen.
Op de plas zijn ze veiliger en het is een genot om op ooghoogte deze prachtige vogels te mogen fotograferen.
Edwin Kats
Geen opmerkingen:
Een reactie posten