relaxen op de Veluwe

10 dagen Hoenderloo, midden op de Veluwe. Behalve groen, bossen, fietsen, rusten en quality time natuurlijk ook een uitgelezen gelegenheid om wat te doen aan de ontbrekende bosvogels op de fotojaarlijst! Vogels op recreatieparken zijn vaak gewend aan (veel) mensen die ook eten strooien voor de talrijke vogels, ik had mijn hoop dus op de voorgangers gevestigd.

Bij aankomst bleek ons huisje redelijk goed op de zon te liggen met flink wat open ruimte voor de ochtend- en avondzon. Pindasilo's van Vivara gevuld en opgehangen en wat pindakaas op de bomen gesmeerd. De rest van de week zouden nog zaken als overgebleven etensresten volgen (broomkruimels maar ook vruchten als kersen en druiven). Stoeltje buiten gezet, boekje erbij, glaasje wijn en een hapje en wachten maar!

De eerste ochtend had een eenzame koolmees de pinda's gevonden. De tweede ochtend waren het er drie. 2 dagen later zaten er een familie Vlaamse Gaaien en kwam de eerste boomklever al kijken. Dit breidde zich gestaag uit totdat het een komen en gaan was van een bonte stoet Koolmezen, Pimpelmezen, Vinken, Vlaamse Gaaien, Eksters, Kraaien, Boomklevers, Roodborsten en Grote Bonte Spechten en zelfs een enkele keer een Appelvink en Eekhoorn, de laatste beide helaas niet voor de lens. Eén groot feest. Aangezien in deze tijd van het jaar de volwassen vogels een zeer raffelig verenkleed bezitten, heb ik me vooral beziggehouden met de vogels van dit jaar. Die zien er net iets frisser uit.


Koolmees


Roodborst


Boomklever


Vlaamse Gaai

De Groene Specht bleek ook regelmatig rond het huis te verblijven maar die vereiste een aparte aanpak. Meestal ontzettend schuw maar een jonkie was waarschijnlijk nog niet bewust dat hij net als zijn soortgenoten normaliter op 100 meter moet wegvliegen. Zodra de vogel zich vertoonde snel de auto instappen,
de auto 10 meter strategisch langs de weg zetten en (af)wachten of de vogel zich richting zou begeven. Meestal waren er al parkbewoners die al lopend de
vogel voortijdig (onbewust) hadden opgejaagd, maar gelukkig niet altijd!


Groene Specht


Groene Specht

Een nietsbelovende ochtend...

De eind juli Agami-velddag begon grijs en het weer zou alleen maar slechter worden.

Geen dag waar je hoge verwachtingen van mag hebben. Wat doe je dan om er toch het beste van te maken: Experimenteren!

De bestemming was Lentevreugd. Daar heb je kans nog redelijk uit de wind te kunnen fotograferen. Het macro-werk stond op het programma en we hebben geprobeerd optimale resultaten te halen met behulp van de recent gekochte 5 in 1 Reflector, statief, macro lens, afstandsbediening en een flitser met verlengsnoer om de reflector en/of object van verschillende invalshoeken te belichten.

Vanwege het weer zouden we de beste resultaten halen om met hoge ISO-waarde te fotograferen. Voorwaarde is dan wel dat je dan zoveel mogelijk 'expose to the right' toepast. (Dank je Marc!)

Als eerste waren de waterdruppels aan de beurt:

Af en toe kwam dan een zweefvlieg op bezoek:

Vervolgens was het de beurt aan wat slakken. Het klinkt raar maar met alle 'equipment' heb je best tijd nodig om de ideale setting te creeren. Zelfs slakken kunnen dan sneller zijn dan je zou willen ;)

Hieronder de kleine rode weekschildkever Rhagonycha fulva, ook wel soldaatje genoemd, en een voor de liefhebber nog te determineren vlieg:

Vervolgens hebben we de lens gericht op de Wespspin Argiope bruennichi. Op een gegeven moment had ik de live-view op de camera 5x ingezoomd op spintepels, linksboven op onderstaande foto. Die spintepels hadden we full screen op het display van de camera. Fantastisch om alle bewegingen daarvan te zien. Het was net een David Attenborough documentaire ;)

Al met al mogen we tevreden zijn met het resultaat. Zeker gezien de omstandigheden. Een geslaagde velddag!

Hisse Wisse Wallevisse

Monterey Bay staat niet alleen bekend als een zeer goede zeevogel plek. Naast de albatrossen, pijlstormvogels en alk-achtigen trekken de voedselrijke zeecanyons voor de kust van Monterey ook een rijkdom aan zeezoogdieren aan. De afgelopen dagen werden grote hoeveelheden walvissen waargenomen, met maxima van 85 bultruggen en 26 blauwe vinvissen. Oftewel, de hoogste tijd om zelf even polshoogte te nemen.


Bultrug, Monterey Bay, California, USA

De verwachtingen waren hoog. Zeker nadat we vanaf het nabij gelegen Point Lobos al 10 bultruggen vanaf de vaste wal zagen. Maar toen we het eerste uur op de boot nog geen rimpeltje in het water hadden gezien werden we toch een beetje zenuwachtig. Een aantal 'blows' op de horizon brachten daar echter verandering in. Toen we later een vrouwtje met een nogal speels kalf tegen kwamen kon de dag niet meer stuk.


Bultrug, Monterey Bay, California, USA

Het enorme dier kon maar niet ophouden met flipper zwaaien, staart flappen en tot groot genoegen van de opvarenden ook niet met 'breachen'! Wat een geweld!

Na een ontmoeting met het grootste dier dat ooit op aarde heeft geleefd, de blauwe vinvis werden we door een honderdtal grampers (Risso's Dolphin) en noordelijke gladde dolfijnen (Northern Right-whale Dolphin) weer veilig de haven in geloodst.


Blauwe vinvis, Monterey, California, USA

Martijn Verdoes

half time

De eerste helft van het jaar zit erop! Ondanks het uitblijven van blogberichten (of dankzij?) toch veel in het veld geweest op zoek naar jaarlijst onderwerpen.

Vogels zijn nu aan het einde van de broedtijd redelijk versleten, de zon komt wel echt achterlijk vroeg op om er op uit te gaan en voor de rest te mooi weer om het veld in te gaan voor lang. Halverwege het jaar dus eindelijk wat tijd voor een kleine reflectie over het afgelopen half jaar.

De teller staat momenteel op 97 soorten op de foto, net onder de helft op de helft van het jaar. Dat wordt nog aanpoten de komende 6 maanden maar de stemming zit erin

Hoogtepunten van dit voorjaar waren wel de Purperreigers bij de Zouweboezem, een tamme Fluiter op Texel, jonge Braamsluipers, roepende Blauwe Kiekendieven boven mijn hoofd, de vele kustbroedvogels van Texel (oa Grote Stern, Visdief, Noordse Stern, Kluut, en Bontbekplevier), zomerkleed Zwartkopmeeuwen met brood gelokt bij Amsterdam, Geoorde Futen en de altijd aanwezige Kleine Mantelmeeuwen achter de boot naar Texel. Deze zorgen altijd voor een spektakel met wat brood in de hand.

Na een half jaar zitten er ook nog ‘gaten’ in de lijst, de meeste omdat er nog geen moeite voor is gedaan. ‘Makkelijke’ soorten als Winterkoning, Roodborst, Pimpelmees, Koolmees, Roek en Huiszwaluw staan er dit jaar nog niet op. Daar moet binnenkort wel verandering uit komen. Verder zit er nog enkele spotvogels op de Zanderij in Katwijk en hopelijk wordt de Wespendief vanaf half juli weer vaste gast op Lentevreugd – ik hou wel van een goede thuiswedstrijd.

De komende tijd staat verder de Veluwe op het programma voor bosvogels, Zwarte Haan voor de massa’s steltlopers (Krombekstrandloper iemand?) en het naar zal de Puinhoop een hoop vliegende soorten op de foto moeten opleveren en Vlieland in oktober zal in het teken van resterende broedvogels op de weg terug naar het zonnige zuiden staan. Zat te doen!

Nu nog tijd vinden om ze te bewerken…

Rietzanger

Grote Stern

Purperreiger

Kluut

Dwergmeeuw

Arkemheen

De maanden mei en juni zijn uitermate geschikt om een ochtend rond te rijden in de Arkemheense Polder bij Nijkerk. Het gebied is zeer belangrijk voor de Weidevogels, met ruim
200 broedpaar heeft dit gebied in 2009 de Gruttoprijs gekregen. Vele paaltjes in het veld worden benut om een territorium af te bakenen, zowel zingend als...........







54% van de Europese populatie aan Grutto's broedt in ons land, we moeten er dan ook voor zorgen om die gebieden waar een mooie concentratie aan broedparen is, te beschermen


Op de route naar Schiphol uiteraard veel vliegverkeer.



Naast Grutto's veel tureluurs, zingend en foeragerend


Een van de mooiere vogels op jeugdige leeftijd is toch wel de Meerkoet...

Deze jonge Kievit is al weer wat ouder

maar wordt nog steeds in de lucht geëscorteerd door een ouder

Veel activiteiten bij de Boerenzwaluwen, jagend op insecten maar steeds weer terugkomend op een favoriet stekje om even lekker te kwetteren.

Helaas is de periode dat er zoveel activiteiten zijn en goed te fotograferen is, maar zo kort, als de zon een keer schijnt dan is het in deze tijd va het jaar vanaf 09.00 uur al vaak weer te hard licht, gelukkig hoeft niets je tegen te houden om hier al om 05.30 uur lekker fris aanwezig te zijn!

Liefde op het eerste gezicht....

Eindelijk een bouw gevonden waar ik de nodige tijd en energie in wilde steken. Het is niet echt moeilijk op de Veluwe een vossenbouw te vinden, maar wel om er een te vinden waar je ook foto's kan maken. Net als bij dassenburchten liggen de vossenbouwen vaak op donkere plekken. Na een aantal avonden posten werd al gauw duidelijk dat deze bouw werd bewoond door een moervos en haar 5 jonge welpen. De welpen hebben nu een leeftijd waarin ze hun nieuwschierigheid ontwikkelen als ook hun karakters. Vaak liggen ze 's middags te dommelen bovenop de bouw om na een uurtje wakker te worden en als dollen met elkaar ravotten. Achter elkaar aan rennen, elkaar laten struikelen en samen over de bult af rollen tijdens het stoeien. Wat een genot om dit te mogen bekijken en vast te leggen. Ik zie ze met de dag groeien en kan me hier nog niet van losweken. Zolang ze nog bij de bouw blijven zal ik er de nodige tijd insteken. Het liefst zou ik er de hele dag vertoeven, maar dat gaat helaas niet. Tot nu toe heb ik geen klagen en ze zijn al goed gewend aan de geluiden die mijn camera maakt.

Edwin Kats

Mijn eerste das

Veel lezen, zoeken, nogmaals zoeken, weer een jaartje overslaan, weer gaan zoeken en plotseling toch een dassenburcht in Twente vinden; das pak kicken.
Het overkwam me een paar weken terug met, in alle eerlijkheid de hulp van Landschap Overijssel. Voor deze club fotografeer ik veel en mag dus in hun terreinen komen; zowaar een flinke voorsprong. Maar dan nog; merkte ik.
Vele avonden naar de plek geweest. Eerst zoeken naar verse sporen welke ik al snel aantrof. Daarna posten. Eerst op grote afstand. Er gingen zo nogal wat avonden voorbij eer ik succes had.
Dassen vertrouwen voor een groot deel op hun reukvermogen dus het eten van uien en bonensoep was er niet bij en voor vertrek eerst onder de douche om me met schoon water af te spoelen. Geen shampoo en geen luchtjes gebruiken en wat het ergste is; geen muggenwerende prut op mijn lijf. Je snapt wel dat het nu een groot maanlandschap is op mijn benen. De muggen dan maar van je afslaan? Nou, heel beperkt dan want bewegen wil je je tijdens het posten eigenlijk ook niet. Blijft over om al die muggen en teken maar te accepteren om uiteindelijk dat ene doel te bereiken.
Zondagavond was het plotseling raak. Het was al kwart voor tien dus al zo goed als donker. Een wit-zwart gestreepte dassenkop komt uit de burcht kijken; mijn hart slaat op hol. Mijn eerste waarneming van een das! Al snel volgt nog een volwassen dier en twee jongen. Ze krabben zich een ongeluk en wou maar dat ik dat nu ook even kon doen.
Ik maak wat foto's maar zit dus nog op relatief grote afstand; ik schat zo'n 30 meter. Het licht is er eigenlijk niet meer maar met de D700 op iso 2500 valt het resultaat me nog niet eens tegen; het zijn wel mijn eerste dassen verdorie!

Na een kwartiertje gaan het gezin weer ondergronds, zie ik geen hand meer voor ogen en wil ik krabben, heel veel krabben. Ook een rondedansje ontbreekt niet; wat een fantastische ervaring was dit.
Je snapt wel dat ik de smaak nu te pakken heb en ben dus weer terug gegaan. Met pijn en moeite er bewust een dag tussen laten zitten om geen enkele kans op verstoring te lopen.
Het hele relaas weer van voor af aan dus geen bonensoep, schoon water, geen luchtjes en geen muggenolie. Maar wel weer met kloppend hart keurig op tijd op de plek; wat dichter bij dan eerst.
Om half tien is de zon echt onder en valt er een stilte in het bos. Ik schrik me echter helemaal een ongeluk als er pal achter mij een zwarte specht keihard alarmeert. Al snel zie ik waarom hij dit deed want een volwassen das staat op de burcht. Hij gaat precies op de goede plek staan, schud het zand uit zijn vacht en staat heel even stil voor zich uit te kijken. Precies genoeg voor mij om een (1) foto te maken. Het licht is natuurlijk weer heel slecht en met hangen er wurgen kom ik met een iso waarde van 1600 en het diafragma op f4 op 1/13e seconde uit. het blijkt genoeg voor een resultaat wat ik me nog niet had kunnen wensen.
Wat ben ik hier blij mee; een das gefotografeerd in mijn eigen Twente. De das die bijna uitgestorven was in ons land. Het zal zo'n 20 jaar geleden zijn dat mijn vader als rijkswaterstater een verdronken das uit het Twentekanaal viste. Toen al waren er dus voorzichtige aanwijzingen dat de dassen Twente terug gevonden hadden. Deze vondst trok destijds veel aandacht in de media. Misschien is het juist dat wel waarom ik zo blij ben met het waarnemen en fotografen van dit hele speciale roofdier. Ik laat ze nu weer een paar dagen met rust maar ga zeker weer terug in de hoop dat ze zich met nog wat beter licht weer laten zien.