relaxen op de Veluwe

10 dagen Hoenderloo, midden op de Veluwe. Behalve groen, bossen, fietsen, rusten en quality time natuurlijk ook een uitgelezen gelegenheid om wat te doen aan de ontbrekende bosvogels op de fotojaarlijst! Vogels op recreatieparken zijn vaak gewend aan (veel) mensen die ook eten strooien voor de talrijke vogels, ik had mijn hoop dus op de voorgangers gevestigd.

Bij aankomst bleek ons huisje redelijk goed op de zon te liggen met flink wat open ruimte voor de ochtend- en avondzon. Pindasilo's van Vivara gevuld en opgehangen en wat pindakaas op de bomen gesmeerd. De rest van de week zouden nog zaken als overgebleven etensresten volgen (broomkruimels maar ook vruchten als kersen en druiven). Stoeltje buiten gezet, boekje erbij, glaasje wijn en een hapje en wachten maar!

De eerste ochtend had een eenzame koolmees de pinda's gevonden. De tweede ochtend waren het er drie. 2 dagen later zaten er een familie Vlaamse Gaaien en kwam de eerste boomklever al kijken. Dit breidde zich gestaag uit totdat het een komen en gaan was van een bonte stoet Koolmezen, Pimpelmezen, Vinken, Vlaamse Gaaien, Eksters, Kraaien, Boomklevers, Roodborsten en Grote Bonte Spechten en zelfs een enkele keer een Appelvink en Eekhoorn, de laatste beide helaas niet voor de lens. Eén groot feest. Aangezien in deze tijd van het jaar de volwassen vogels een zeer raffelig verenkleed bezitten, heb ik me vooral beziggehouden met de vogels van dit jaar. Die zien er net iets frisser uit.


Koolmees


Roodborst


Boomklever


Vlaamse Gaai

De Groene Specht bleek ook regelmatig rond het huis te verblijven maar die vereiste een aparte aanpak. Meestal ontzettend schuw maar een jonkie was waarschijnlijk nog niet bewust dat hij net als zijn soortgenoten normaliter op 100 meter moet wegvliegen. Zodra de vogel zich vertoonde snel de auto instappen,
de auto 10 meter strategisch langs de weg zetten en (af)wachten of de vogel zich richting zou begeven. Meestal waren er al parkbewoners die al lopend de
vogel voortijdig (onbewust) hadden opgejaagd, maar gelukkig niet altijd!


Groene Specht


Groene Specht

Wilde zwijnen op de Veluwe

De zoogdiervereniging heeft 2010 uitgeroepen tot het jaar van het wild zwijn. Volgens de vereniging kan het wild zwijn wel wat extra aandacht krijgen. Daar ben ik het volledig mee eens. Het wild zwijn is een van mijn favoriete zoogdieren die je hier op de Veluwe kan tegenkomen. Toch zijn er een heleboel mensen die ze nog nooit zijn tegengekomen. Waarschijnlijk komt dit doordat de mensen het wild zwijn vaak onderschatten. Met name hun gehoor en reuk is zeer goed ontwikkeld en buiten dat is het wild zwijn vaak actief zodra het donker wordt. Op plekken met weinig verstoring zul je het wild zwijn ook overdag kunnen waarnemen mits je rekening houd met de windrichting en geen geluid maakt.
Zeugen leven met hun kroost in familiegroepen die we een rotte noemen. De leefwijze is sociaal met een duidelijk matriarchale rangorde. In deze groep leven alleen vrouwelijke dieren en wat mannelijke biggetjes die nog in deze rotte geaccepteerd worden tot ze geslachtsrijp zijn. Dit is bij het wilde zwijn al heel snel. Zodra dit het geval is verlaat het jonge mannetje de rotte, vrijwillig of gedwongen en gaat een solitair leven leiden.
De volwassen mannetjes (keilers) gaan in de paartijd op zoek naar de zeugen en leveren soms keiharde gevechten met andere keilers. Hierbij proberen ze elkaar te verwonden met hun slachttanden (houwers). Al voor de paartijd ontwikkelen de keilers een dikke laag onderhuids bindweefsel op de schouders en zijkant van de borst. Dit beschermt ze goed tegen de aanvallen van hun concurrent. Met een overvloed aan speeksel smeren de keilers dit aan de bomen om zo hun territorium duidelijk te maken.
Wilde zwijnen eten voornamelijk gras, maar eikels en beukennootjes zijn favoriet.
Het fotograferen van wilde zwijnen is een leuke en spannende bezigheid. Vanuit zelfgemaakt schuilhutten wacht ik de varkens op langs hun wissels of plekken waar ze graag komen eten. Het zijn lange uren in de schuilhut, maar iedere keer is het weer spannend als je het geritsel hoort van de wilde zwijnen en ze wel eens tot een meter voor je hut lopen zonder dat ze weten dat je er bent.
Wilde zwijnen in de sneeuw fotografeer ik het liefst. Het contrast tussen hun dikke zwarte wintervacht en de witte sneeuw vind ik prachtig.