Jagende watervleermuizen
Ik heb me de laatste weken o.a. bezig gehouden met watervleermuizen. Aan het einde van een doodlopende sloot in de buurt van Ommen jaagt voortdurend een tweetal dieren, dat zich gemakkelijk laat fotograferen. Als je er tenminste een nacht in een waadpak voor over hebt!
Het blijkt dat ze heel vaak dezelfde strategie hanteren: eerst een verkenningsvlucht over de prooi, om daarna snel om te draaien en het beestje van het water te grissen.
Verkenningsvlucht boven de prooi
Aanvliegen naar de prooi (vlak voor het vangstmoment)
Direct nadat ze prooi met hun poten van het wateroppervlak gegrist hebben, buigen ze ongeveer dubbel en happen ze hun vangst uit hun achterpoten.
De gevangen prooi wordt gegeten
Als je de foto's ziet, zul je begrijpen dat de watervleermuis, samen met de meervleermuis en capaccinni's vleermuis tot de 'trawling bats' behoort. Je ziet dat de vlieghuid van de vleugel heel hoog aan hun enkelgewricht zit. Dit om te voorkomen dat ze teveel water scheppen als ze aan het jagen zijn. Vergelijk het maar eens met de aanhechting van de vleugelvlieghuid van een laatvlieger.
Vergelijking aanhechting vlieghuid van de vleugel bij een laatvlieger (links) en een watervleermuis (rechts).
Het is ook wel handig bij het manouvreren over het water, want er worden af en toe behoorlijk scherpe bochten gemaakt om bij de prooi uit te komen.
Dit dier vliegt bijna uit de bocht...
De dieren zijn ware acrobaten boven het water. En dan te bedenken dat ze via hun sonar de prooi opsporen en vangen.
Toch wordt er ook een wel eens een vergissing gemaakt. Als je onderstaande foto bekijkt zou je geloven dat watervleermuizen vegetarier zijn. Hij zal niet weten hoe snel hij het weer moet droppen...
Watervleermuis met een stuk van een grasstengel.
Theo Douma
