Macro 2

Als de vogeltrek voorbij is

Op Lesbos begint het de tweede week van mei, aangenaam rustig te worden. De vogeltrek is dan wel zo’n beetje op zijn retour. De meeste vogelaars en vogelfotografen houden het ook voor gezien, het eiland komt weer tot rust. Veel plasjes drogen op, de bloemenzee loopt ook een beetje op zijn eind. Het leven begint zich rond de beekjes en stroompjes te concentreren. Het ideale moment om naar Lesbos te gaan. Lekker opstap met mijn macrolens. Er valt in deze tijd veel te zien, al zijn het dan geen vogels. Lesbos herbergt vele soorten libellen en vlinders, die soms verrassend massaal kunnen vliegen.

Bruine eikepage

In het voorjaar van 2010 vloog Bruine eikepage zeer uitbundig. Er was geen plek op het eiland waar je dit vlindertje niet tegen kwam. Op Lesbos kun je vooral de oostelijke vormen vinden van verschillende vlinder soorten. Van het Marmerwitje, Resedawitje, Pijpbloemvlinder en Tijmblauwtje tref je hier de oostelijke vorm aan. In totaal kun je er 53 verschillende soorten dagvlinders vinden. Mooie soorten zoals Blauwe ijsvogelvlinder, Toortsparelmoervlinder en Wikkeblauwtje laten zich verassend goed fotograferen. Er zijn ook locaties op het eiland waar je een vreemde snuiter tegen het lijf kan lopen, de Snuitvlinder. Het is een dagvlinder met bijzonder lange palpen zo lang dat het net lijkt of hij een lange neus heeft.

Oostelijk marmerwitje

Oostelijk resedawitje

Snuitvlinder

Grote schaduwzandoog

Toorstparelmoervlinder

Ook voor de libellen is een bezoek aan dit eiland meer dan de moeite waard. In totaal kun je er 44 soorten vinden waarvan een aantal hele leuke soorten, die op het vaste land van Europa zeker niet makkelijk zijn om te vinden. Een dagje langs willekeurige beek wandelen levert al snel een leuke lijst met juffers en libellen op. De meest algemene soort is misschien wel de Kleine tanglibel, maar ook Oriëntjuffer is vrij makkelijk te vinden langs deze stroompjes. Voor Schaduwlibel en Turkse bronlibel moet je wel wat meer moeite doen. Ook die zijn met een beetje geduld wel te vinden.

Turkse bronlibel

Kleine tanglibel

Purperlibel

Schaduwlibel

Verder tref je hier ook mooie soorten als Bastaardlibel (Ascalaphus libelluloides) en Griekse Wimpelstaart (Nemoptera coa) aan. Vooral Griekse wimpelstaart kan in sommige jaren massaal vliegen.

Bastaardlibel

Griekse wimpelstaart

De combinatie van vlinders, libellen en de heerlijke rust, maken van dit eiland een perfecte bestemming na de grote vogeltrek.

Wil leurs

Wales in het voorjaar

Wales vormt samen met Engeland, Noord-Ierland en Schotland één staat: Het Verenigd Koninkrijk.Wales ligt ten westen van Engeland en heeft een ruig landschap en een kustlijn van 1200km. Samen met Alan & Ruth van The Biggest Twitch (http://thebiggesttwitch.com/) hebben we 5 dagen rondgereisd. Ze hebben het wereldrecord vogels kijken in een jaar gebroken en gesteld op 4341 soorten! Zij zijn ook zeer op de hoogte van de vogels in hun thuisland en een aantal voorbeelden volgen hieronder.

De Waterspreeuw (de Engelse ondersoort met een roodbruine buik)

Rietzanger

Tapuit

Aan de kust diverse zeevogelkolonies waar je redelijk dichtbij kunt komen. Hier zijn we bij Noordse Stormvogels.

Begonnen in Ierland is een mooi fenomeen dat Zwarte Zeekoeten voor het broeden gebruik maken van buizen die in wanden van havens zitten!

Een van de ouders kijkt hoe de ander uit het gat gaat vliegen

Zeer contrasterend zijn uiteraard de rode poten die mooi afsteken tegen het zwarte verenkleed!

Zoals bij ons de Grauwe Gans zich overal bevindt waar maar wat water is zo is dat hier met de Grote Canadese Gans

Zeer spectaculair is het voederstation van de Rode Wouwen in Gigrin Farm. Iedere dag rond 15.00 uur komt er een tractor met slachtafval en zitten de Roeken, Kraaien, Raven, Buizerds maar vooral de Rode Wouwen al te wachten in de bomen en op de grond. Ik heb gebruik gemaakt van de fotografen hut (20 pond) en was daar als enige terwijl alle toeristen in de andere hutten zaten. Als je deze sierlijke roofvogels goed wilt bekijken en fotograferen, dan is "this the place to be"!!

Slechtvalken

Ieder jaar worden de slechtvalk jongen in Amsterdam geringd en ieder jaar mag ik dan mee. Het is ook ieder jaar weer een hele expeditie om bij de nestkast te komen. Het vraagt wel iets van je uithoudingsvermogen, het nest zit namelijk op 115 meter hoog in een schoorsteen. Naar boven gaan doe je niet door een snelle lift, nee dat gaat tree voor tree. Heel gewoon met de wenteltrap om hoog. Ik heb de treden nooit geteld maar ik kan je verzekeren het zijn er veel heel veel. Ik heb het er wel voor over, want het blijft toch iedere keer weer een spektakel. Waarneer krijg je nauw de kans om volwassen wilde Slechtvalken van zo dicht bij te zien, dat je ze bijna kunt aanraken.



Het ringen gebeurt zeer secuur. Het is belangrijk dat de jongen niet te klein zijn, maar zeker ook niet te groot. Zijn ze te jong dan passen de ringen niet en is het moeilijk om het geslacht te bepalen. Zijn de jongen te groot loop je het risico dat ze weg vliegen. Het is dan ook erg belangrijk om op het juiste moment te ringen en dat is weer een kwestie van goed plannen. In al die jaren dat ik nu mee ga zijn we altijd op het juiste tijdstip gaan ringen. Het zijn de verdienste van de ringer en de vrijwilligers. De vrijwilligers houden dag in dag uit op afstand het nest in de gaten. Op basis van hun gegevens wordt het tijdstip bepaald om te gaan ringen. De jongen worden voorzichtig een voor een uit de nestkast gehaald. Ze worden voor het ringen, gewogen, gemeten en er wordt naar het geslacht gekeken. Het geslacht bepalen, gebeurd door het meten van de vleugels en het wegen van de jongen, mannetjes zijn kleiner daardoor ook lichter dan de vrouwtjes.

Onder tussen vliegen de ouders rond de schoorsteen, het moment voor mij om vliegplaatjes te maken van deze prachtige vogels. Met een 70-200 mm maak ik dan de vliegbeelden van de volwassen valken.

Wat de vogels ook wel doen, is op een stang aan de buitenkant van de schoorsteen gaan zitten. Ze proberen dan via deze locatie de boel in de gaten te houden. Met een nieuwsgierige blik in de ogen wordt alles nauwlettend geobserveerd. Ondanks dat ik al heel wat jaren mee mag, gaat het mij nooit vervelen. Het blijft ieder jaar weer een uniek moment, zo iets dat je in lengte van dagen niet gaat vergeten. Het levert me mooie plaatjes op en een week spierpijn maar dat heb ik er wel voor over.

Wil Leurs

Steenuilen fotograferen; een dubbel gevoel

De afgelopen twee maanden heb ik me intensief bezig gehouden met het fotograferen van steenuilen op boerenerven. Dankzij de medewerking van grondeigenaren en voormalige bewoners mocht ik veelvuldig vertoeven op twee erven. Een met een kleine boomgaard en een van een leegstaande Twentse boerderij.
Het fotograferen van deze vogels geeft mij altijd een dubbel gevoel want door onze sloop- en nieuwbouw woede verdwijnen dit soort erven in hoog tempo. Ook hier in het landelijke Twente worden oude boerderijen voor veel geld opgekocht waarna ze met de grond gelijk worden gemaakt om plaats te maken voor meestal enorm grote, luxe villa’s met een strak gemaaid gazon voor de deur. Een situatie die elke vogel haat en dus uit de weg gaat. Maar voor steenuilen in het bijzonder is het verdwijnen van hun leefomgeving natuurlijk een ramp. Ze zijn afhankelijk van kleinschalige rommelige erven met liefst wat schuurtjes en fruitbomen omdat hier voldoende voedsel en broedgelegenheid is. Met nestkasten bieden we wel alternatieve broedgelegenheid aan maar als naast de broedplekken het biotoop eromheen verdwijnt schiet deze vogel daar op den duur ook erg weinig mee op.



Het gebied waar ik me deze maanden heb opgehouden vormde niet al te lang terug een buurtschap van boerderijen waar je het platteland echt kon voelen en ruiken. Nu staan er nog slechts enkele boerderijen tussen glimmende bmw’s, lange opritten en patserige villa’s op hun sloop te wachten en is het dialect in het buurtschap omgeslagen naar vooral een rollende r. Het geluid van roepende kieviten en grutto’s heeft plaats gemaakt voor het lawaai van bladblazers.
Veroordeel ik dat? Ja, ik ben bang van wel maar zou het ook niet beter zijn als we een beetje van het Twentse erfgoed behouden en een tussenweg zoeken? Niet alleen voor ons zelf maar ook voor vogels als deze steenuilen.
Tot zover mijn frustratie die elke keer in mij opkomt als ik door mijn lens kijk en dit soort taferelen mag bekijken. Gelukkig hebben we de foto’s nog.















De hele steenuilenserie is op mijn website, www.hanbouwmeester.nl te bekijken.

Arty farty Eagles

Net terug uit Noorwegen en de meeste beelden zijn al bewerkt. Mijn doel was om de zeearenden te fotograferen, maar dan ook in een geheel andere en unieke setting, namelijk tegenlicht. Vanuit een deinende boot viel het niet mee om deze snelle vogels zowel horizontaal als verticaal in de zoeker te houden. Zoveel dingen waar je rekening mee moet houden voordat de vinger de sluiterknop indrukt. Soms werd ik echt verrast en zag ik de zeearend niet aankomen en een poging om het alsnog in de zoeker te krijgen mislukte. Maar tevreden ben ik zeker. Ik mocht fotograferen in 5 verschillende territoria. Iedere keer weer een andere achtergrond, wind en zonrichting. Uitdagingen genoeg en de week vloog voorbij. Hierbij een kleine selectie van wat beelden.

gr. Edwin Kats