Voorjaar!!

Of is het nou zomer? Ja ik weet het ook niet meer. Mijn kalender geeft wat anders aan dan ik buiten ervaar, want half april en 25 graden is toch niet wat we verwachten. Niet dat je mij hoort klagen, maar ik ben een beetje bang dat de seizoenen omdraaien. Krijgen we vanaf juli 15 graden (max!) en regen. Reden genoeg om er nu op uit te gaan en dan in juli de warmte op te zoeken....
Ik werd een tijdje geleden getriggerd door padden. Die beesten hebben wel wat.

Gewone pad

Ze bekijken de wereld vanuit een ander perspectief. O.k. we kennen het kikkerperspectief, maar dit is anders. Zoals alle koudbloedigen hebben ze die nietszeggende blik in hun ogen. Wat zou er om in dat kopje omgaan?

Ach, eigenlijk ook niet zo moeilijk. Het is voorjaar. Er moet voor nakomeling gezorgd worden en daar gaan weken mee heen!

Verliefde padjes

In die keren dat ik bij de bosvijver van het staatsbos kwam, bleek er het aantal roepende en parende padden met de dag toe te nemen. Kort na zonsondergang kwamen ze vanuit het diepere water naar de kant om een partner te roepen. Er werd in het water en op het land gepaard de eieren werden bij elkaar afgezet.

Padden met eisnoeren

Als er een mannetje nog alleen rondzwom (en dat waren er een hoop) deed hij z'n uiterste best om een vrouwtje te bemachtigen. Soms had ie de verkeerde voor zich: een flinke schreeuw van het andere mannetje was genoeg om hem verschrikt te laten omdraaien .
Soms werd een parend stel belaagd door een ander mannetje. Meestal liep dat ook op niks uit. Dan was er altijd nog de mogelijkheid om een soort 'paddenkoning' te vormen. Je weet wel, de ratten die met hun staarten aan elkaar zitten en zo een rattenkoning vormen, wel daar leek het op. Ik kon er geen vorm meer in ontdekken en zij zelf waarschijnlijk ook niet. 'k Heb ze verder maar met rust gelaten; het wordt vanzelf wel zomer...

Maar gelukkig is het nog lente! De insekten worden weer wakker en het was een feest om vanochtend door de Olde Maten te lopen. Wat je dan niet allemaal tegenkomt...

Natuurlijk de eerste aardbeivlinders die zich rustig opwarmen in de zon.

Aardbeivlinder

Of eh, een zilveren maan langs een bosrand.

Zilveren maan

Of eh.... een viervlek, die van het mooie weer geniet.

Viervlek

Of eh, de spin die op z'n eerste vlieg wacht om er samen een leuke dag van te maken.

Larinioides cornutus

En natuurlijk het lammetje dat van achter de brede rug van moeder stiekum om het hoekje gluurt...



Lang leve het voorjaar!

Theo Douma

4000 friends

Blue-bellied Roller, flying on the list.

14 April 2011, the Gambia. Stepping out of Bijilo forest next to Kololi i walked along the golfcourse when i noticed in the corner of my eye a bright blue flash flying towards the ground. Yes! I knew it was the one that i was looking for. Peering through the fench I saw bird species number 4000 sitting on the ground, a dreambird of mine ever i bought the birdbook of the Gambia all those years ago: the stunning Blue-bellied Roller. Ever more stunning when it takes a flight, beautiful as Rollers do.

I finaly made it, my selfset ‘target’ of seeing 4000 bird species before i turned forty (i’ve beaten it by more then 4 years thank you very much :-)). Lately the lure of list was lower because of trips to countries with less new birds but with more photographic opportunities but a trip to Gambia was all it took to break the barrier.

As birds go some are more appealing than others (i don’t fancy most Geese and South-american Ani’s) and along my most beautiful birds i’ve seen include an ultra-rare Pitta; the Guerney’s Pitta. Not is it extremely beautiful (as Pitta’s are) but i worked very, very hard to get to see one. It took me 7 days of full (dawn to dusk) birding to find a female. As I was travelling for an extra month in Thailand i decided to come back later to find me a male. As it was it took me another 6 days of NOT seeing any. On the last morning, in the last hour I succeeded. I heard one, crept in and finaly the male bounced towards me and revealed all its beauty. What a stunner! I crept out, took of my binoculairs, went back to the lodge, packed, took a taxi and i have never used my binoculairs again in Thailand. I was done. I cracked but I took the victory out of the mouth of defeat. I was walking on air.

As always, the journey towards is the best part and i count myself blessed with all what i have seen and experienced during the years ever since i went with my good friend Arjan van Egmond to Java and Bali back in 1995. Some of the more profound memories I have are sitting quietly on the ancient Maya tempels of Tikal overlooking virgin rainforest as far as you can see; waking up before first light because of the extreme cold (we forgot sleeping bags) and drinking a cup of hot coffee overlooking the virgin cloud forests of the higher Manu road, Peru where we camped; the landing on Inaccesible island and Tristan da Cunha where even descendants of Pieter Groen of my hometown are living (I even went to college that was called after Pieter Groen – that must have been a sure sign back then!); the gamedrives in the mighty Masai Mara together with Andre and Ellen; cage diving with Great White Sharks; snowed in for two days in South-Africa of all places (Drakensbergen); visiting the Puffings on Farne Island; whalewatching from the Pride of Bilbao in the Bay of Biscay with the most amazing sunsets ever; walking on a working Vulcano in Guatemala where the ground was so hot my boots were melting if I were standing too long; Steller’s Sea-eagle’s on the driftice of Hokkaido, Japan; our selfmade pelagic with a chartered speedboat of Paracas Peru, the one and only time i thought i was going to die - those waves were monstereous! and many many more.

During the years birding i’ve lost friends but made countless others and even refound old friends, found love and lost it again. Don’t know what life will bring me but the memories of the travels stay and new memories are bound to be made. There are still 6000 other friends out there!

Arjan van Egmond birding the superb Manu Road, Peru. The birdiest place on the planet. Over 1000 species have been seen in the National park.

Tikal. Etched in memory. Could have stayed up on the tempels forever.

Stunning sunset from the Pride of Bilbao after a day full of Whales and Shearwaters. My addiction to seabirds and cetaceans started here!

The local cafe on the remotest island in the world, Tristan da Cunha. Even it was only 11.00 I had to buy a round of beer!

Home Patch

Burrowing Owl, California, USA, Martijn Verdoes

Ik denk dat als ik een plek mijn 'home patch' zou moeten noemen dat het dan de Baylands is. De Baylands is een aaneenrijging van parken en moerasland aan de oevers van de San Francisco Bay. Met name het deel van Palo Alto tot Mountain View probeer ik in de vrije uurtjes zo vaak mogelijk te bezoeken.

Burrowing Owl, California, USA, Martijn Verdoes

Een van de leukste bewoners van de Baylands zijn de Burrowing Owls. Een paartje van deze Steenuilachtige vogels lieten zich bij Mountain View goed fotograferen. Overvliegende Red-tailed Hawks werden daarbij goed in de gaten gehouden.

Burrowing Owl, California, USA, Martijn Verdoes

In de wintermaanden en de trektijd vormen de Baylands een pleistergebied voor een groot aantal watervogels. Duizenden eenden, steltlopers en futen huizen zich in de wetlands. Tegen de lente vertrekken de meesten, maar sommigen blijven lang genoeg hangen om ook het fraaie zomerkleed te kunnen bewonderen.

Pied-billed Grebe, California, USA, Martijn Verdoes

Horned Grebe, California, USA, Martijn Verdoes

Black-necked Stilt, California, USA, Martijn Verdoes

In de lente gaan ook de hormonen weer opspelen. Onderstaande mevrouw Snowy Egret was duidelijk niet gediend van de avances van het nogal opgewonden mannetje. Toen het vrouwtje het hazenpad had gekozen overdacht het mannentje zijn strategie nog eens. Zou het dan toch aan zijn kapsel hebben gelegen?

Snowy Egret, California, USA, Martijn Verdoes

Snowy Egret, California, USA, Martijn Verdoes

Groeten uit California.

Martijn

Zestig vleermuizen in een kussensloop

Gelukkig, het is 2011. Het jaar van de vleermuis. Ik heb er zin in, want het belooft heel wat te worden! Maar voordat het jaar goed en wel was begonnen, barstte het al los.

Eind december, het vroor dat het kraakte, werd er gebeld: overlast van vleermuizen in een vakantiehuisje, in de buurt van Hoogeveen. De technische dienst van het vakantiepark was gaan kijken en had een plank boven het raam losgetrokken om te zien wat voor dieren er achter zaten.

Grote paniek toen er verschillende rosse vleermuizen de slaapkamer in vielen. Iedereen vluchtte het kamertje uit en de deur werd hermetisch afgedicht met handdoeken.

(Overigens heel bijzonder dat ze in huis zaten, want bij rosse vleermuizen denk ik aan dieren die in een boom zitten, of in een vleermuiskast (zie foto), maar niet in een huis.)

Rosse vleermuis, uitvliegend uit vleermuiskast (zomer 2007)

Maar goed, toen we aankwamen hebben we eerst de dieren in het kamertje maar eens bij elkaar gezocht. Zo’n 30 vleermuizen die werkelijk overal zaten: onder het bed, in het beddengoed, achter de verwarming en onder de sporttas op het bed.

Rosse vleermuizen onder sporttas

Nadat we deze dieren in kleine vangzakjes hadden gedaan, waren we er nog niet! Er bleek nog zo’n 30-tal dieren opgepropt achter de plank boven het raam te zitten. Beetje klungelen met je toestel en op de gok afdrukken! Geen cover foto, maar het geeft wel een beeld van wat er zit.

Rosse vleermuizen, weggekropen achter plank

We hebben ook al die dieren gevangen en al snel waren de vangzakjes op. Gelukkig lag er een kussensloop en daar hebben we de rest maar in gedaan. Uiteindelijk vertrokken we een paar uur later met een pond piepende vleermuizen in een kussensloop richting Ruinen, waar de dieren een tijdelijk onderkomen kregen in de plaatselijke kerktoren. In een snel in elkaar getimmerde kast hebben ze een week of twee gezeten en toen de vorst weer uit de lucht was zijn ze weer vertrokken. Gelukkig, weer een goede daad verricht…

Ja, en toen begon de kerstvakantie pas. Dit jaar waren de plannen om richting Dijon te gaan om daar de overwinterende vleermuizen eens te bekijken en te tellen.

Bij de eerste grot was het direct al raak: kleine, grote en paarse hoefijzerneuzen. Omdat de dieren (zeker!) in winterslaap niet verstoord mogen worden, is het een kwestie van scherpstellen, afdrukken en wegwezen. Deze kleine hoefijzerneus wilde wel heel even poseren.

Kleine hoefijzerneus in winterslaap

Zo ging dat een dag of wat door: grot zoeken, voorzichtig inspecteren wat er zit en als het de moeite waard is om te fotograferen de spullen maar eens tevoorschijn halen. Heerlijk!

Baardvleermuis in winterslaap

En dan…de zomer komt heel langzaam dichterbij. Ik verheug me al weer zo op grote groepen laatvliegers, op nachten lang zoeken naar die ene bechsteins vleermuis (die we waarschijnlijk toch niet vinden…) en natuurlijk naar het tweede deel van het telemetrie-onderzoek naar franjestaarten. Maar daarover een volgende keer meer. Hieronder alvast een paar plaatjes om in de stemming te komen.

Franjestaart

Gezenderde franjestaart, Ommen

16 maart 2011

Theo Douma

Gambia

Op onze libellen en vlinder reis door Gambia, hebben we natuurlijk niet alleen maar oog gehad voor deze prachtige insecten. In een land als Gambia kun je onmogelijk de vogels links laten liggen. Het zou ook zonde zijn geweest om er geen aandacht aan te besteden. Met prachtige soorten als de Krokodillenwachter en veel verschillende Bijeneters, heeft dit land een verschrikkelijk mooi palet aan kleurrijke vogels.

Northern Carmine Bee-eaters

Red-throated Bee-eater


Egyptian Plover

Met gebieden als Tanji bird reserve, Abuko nature reserve en Tendaba, heb je een aantal leuke locaties waar je een groot deel van de vogels wel kunt zien. Nu ze ook de conditie van de wegen aan het verbeteren zijn, word het reizen door dit land een stuk aangenamer. Deed je een paar jaar gelden er nog acht uur over om in Georgetown te komen, nu is het via de Noord-bank een ritje van drie uur. Ook richting Tanji is de weg buiten gewoon goed. Dat was voor ons dan ook de reden om een dagtrip te maken naar Pelican-island.

Caspian Terns

Grey-headed Gull

Hier kun je heerlijk genieten van de vele honderden sterns en meeuwen. Een piepklein eiland op nog geen 15 minuten varen vanaf het vaste land. Het is een plek waar je geweldig goed reuze sterns kunt fotograferen. Schijnbaar gevrijwaard van angst voor mensen kun je deze vogels redelijk makkelijk benaderen. Terwijl ik zo naar de sterns keek merkte ik dat er vlak boven mijn hoofd, sterns uit zee kwamen zetten. Het bleek een constante stroom aan vogels te zijn die aan mij voorbij trokken. Ze waren waarschijnlijk allemaal op weg naar de enige landingsbaan op het eiland, althans zo leek het. Een heel gestructureerd patroon waaraan de vogels zich bleken te houden. Alsof ze door een soort van luchtverkeersleiding binnen geloodst werden. Een prachtig fenomeen dat zich aan mijn ogen voltrok. En dat dan allemaal op ooghoogte.

Caspian Tern


Caspian and Common Tern

Lesser-crested Tern

Het was dan ook een perfecte prooi voor de camera. De ideale hoogte om mooie vliegbeelden te maken. Het was een schouwspel waar ik maar geen genoeg van kon krijgen. Dit zijn van die gelukzalige momentjes die ik niet snel ga vergeten.

Cattle Egret

Wil Leurs

Een Berg Plevieren

Er zijn zo van die soorten die je gewoon heel graag een keertje zou willen zien. Soms is niet eens helemaal duidelijk waarom. Een van die soorten is de Mountain Plover. Zo op het eerste gezicht een niet heel indrukwekkende soort, maar op een of andere manier spreekt de soort me toch erg aan. Het heeft wel iets weg van een kruising tussen een morinel plevier en een Kaspische plevier, maar dan zonder de fraaie kleuren. Misschien speelt het feit dat het best wel een zeldzame vogel is ook wel een rol. De populatie wordt geschat op tussen de 10.000 en 15.000 vogels en de soort wordt door BirdLife International geclassificeerd als Near Threatened. En de toekomst ziet er niet al te rooskleurig uit. De afgelopen 40 jaar is de populatie met bijna 67% geslonken.

Ferenc in Mountain Plover habitat, Panoche Valley, CA USA, Jan. 2011, Martijn Verdoes

Na een aantal mislukte pogingen vorig jaar werd het hoog tijd dat de soort opgerold ging worden. Ferenc deelde deze mening en dus besloten we twee weken geleden af te reizen naar Panoche Valley, een redelijk betrouwbaar Mountain Plover overwinteringsgebied.

Mountain Plover, Panoche Valley, CA USA, Jan. 2011, Martijn Verdoes

Na een mooie rit door de heuvels, alwaar we de eerste 'Central Valley soorten' tegenkwamen (zoals Yellow-billed Magpie en Phainopepla), daalden we af in de prairies van Panoche Valley. Redelijk snel vond Ferenc een groepje Mountain Plovers die vrij onrustig waren en af en toe ogenschijnlijk doelloos rondvlogen om vervolgens weer op dezelfde plek terug te keren. Een tweede groep voegde zich bij de eerste, zodat de groep uitgroeide naar zo'n 60 vogels.

Mountain Plover, Panoche Valley, CA USA, Jan. 2011, Martijn Verdoes

Misschien overmoedig geworden door hun aantal (ze hadden ons behoorlijk outnumbered), kwamen de vogels steeds dichterbij. Hierdoor kreeg ik zelfs de kans om de vogels te fotograferen. Een leuke bonus.

Lark Sparrow, Panoche Valley, CA USA, Jan. 2011, Martijn Verdoes

Met de target soort in de tas was er nog tijd om wat andere soorten op te snorren, waaronder misschien wel een van de fraaiste Amerikaanse gorzen, de Lark Sparrow. De dag werd nog meer opgefleurd door een groepje prachtig gekleurde Mountain Bluebirds.

Mountain Bluebird, Panoche Valley, CA USA, Jan. 2011, Martijn Verdoes

Mountain Bluebird, Panoche Valley, CA USA, Jan. 2011, Martijn Verdoes

Naast de Prairie Falcons, American (Buff-bellied) Pipits, en honderden Horned Larks, behoren de San Joaquin Kit Fox en de Pacific Gopher Snake ook tot de hoogte punten van deze zeer geslaagde dag. Bedankt Rob, voor de hulp hij het op naam brengen van de Gopher Snake.

Pacific Gopher Snake, Panoche Valley, CA USA, Jan. 2011, Martijn Verdoes

Martijn Verdoes

Een goed begin is 't halve werk

Tenminste, dat was het idee. Er is op het moment een influx aan de gang van Evening Grosbeaks in de Bay Area. Iedereen ziet overal Evening Grosbeaks. Inderdaad, iedereen behalve ik.. Een groepje van deze Appelvink achtige beesten bezocht op ongezette tijden een industrieterrein in San Jose. En jawel, de hele middag gezocht, maar geen Grosbeak te bekennen. Als troostprijs poseerde een fraaie Chestnut-backed Chickadee voor de lens.

Chestnut-backed Chickadee, San Jose, California, 9 jan. 2011, Martijn Verdoes

De hele week verscheen het ene bericht na het andere van mensen die Evening Grosbeaks zagen. Bijna een week later had ik weer even tijd en begaf ik mij wederom naar het weinig inspirerende industrieterrein. Na bot te hebben gevangen op 'de oude plek' reed ik wat doelloos rond over de parkeerterreinen van het bedrijvenpark opzoek naar gekleurde proppen in bes dragende boompjes, todat ik staande werd gehouden door een beveiligingsbeambte. Net op het moment dat hij me vriendelijk verzocht het terrein te verlaten hoorde ik een Evening Grosbeak roepen! Ik sprong uit de auto en drukte de goede man mijn kijker in zijn handen, zodat ik de vogel kon fotograferen. Hij blij, ik blij.

Evening Grosbeak, San Jose, California, 15 jan. 2011, Martijn Verdoes

Het bleek een groepje van vier mannetjes te zijn die zich makkelijk lieten benaderen en dus goed lieten fotograferen. Later vloog er zelfs nog een groepje van acht vogels over. Eind goed, al goed zullen we maar zeggen.

Evening Grosbeak, San Jose, California, 15 jan. 2011, Martijn Verdoes

Evening Grosbeak, San Jose, California, 15 jan. 2011, Martijn Verdoes

Aan de overkant van de baai, in een natuurgebiedje in Martinez houdt zich al geruime tijd een Least Bittern op. Dit Woudaap-achtig reigertje is best lastig en het werd dan ook hoog tijd om een kijkje te gaan nemen.

Least Bittern, Martinez, California, 16 jan. 2011, Martijn Verdoes

Jammergenoeg wilde het weer niet echt meewerken en was het vrij mistig. Maar de show die het beestje gaf was er niet minder om. Als een muis kroop dit idioot kleine reigertje door het riet. Eerst nog uiterst geheimzinnig, maar later gewoon open en bloot en veel te dichtbij. Dan maar een stukje naar achter lopen.

Least Bittern, Martinez, California, 16 jan. 2011, Martijn Verdoes

Least Bittern, Martinez, California, 16 jan. 2011, Martijn Verdoes

Martijn Verdoes