Mijn eerste das

Veel lezen, zoeken, nogmaals zoeken, weer een jaartje overslaan, weer gaan zoeken en plotseling toch een dassenburcht in Twente vinden; das pak kicken.
Het overkwam me een paar weken terug met, in alle eerlijkheid de hulp van Landschap Overijssel. Voor deze club fotografeer ik veel en mag dus in hun terreinen komen; zowaar een flinke voorsprong. Maar dan nog; merkte ik.
Vele avonden naar de plek geweest. Eerst zoeken naar verse sporen welke ik al snel aantrof. Daarna posten. Eerst op grote afstand. Er gingen zo nogal wat avonden voorbij eer ik succes had.
Dassen vertrouwen voor een groot deel op hun reukvermogen dus het eten van uien en bonensoep was er niet bij en voor vertrek eerst onder de douche om me met schoon water af te spoelen. Geen shampoo en geen luchtjes gebruiken en wat het ergste is; geen muggenwerende prut op mijn lijf. Je snapt wel dat het nu een groot maanlandschap is op mijn benen. De muggen dan maar van je afslaan? Nou, heel beperkt dan want bewegen wil je je tijdens het posten eigenlijk ook niet. Blijft over om al die muggen en teken maar te accepteren om uiteindelijk dat ene doel te bereiken.
Zondagavond was het plotseling raak. Het was al kwart voor tien dus al zo goed als donker. Een wit-zwart gestreepte dassenkop komt uit de burcht kijken; mijn hart slaat op hol. Mijn eerste waarneming van een das! Al snel volgt nog een volwassen dier en twee jongen. Ze krabben zich een ongeluk en wou maar dat ik dat nu ook even kon doen.
Ik maak wat foto's maar zit dus nog op relatief grote afstand; ik schat zo'n 30 meter. Het licht is er eigenlijk niet meer maar met de D700 op iso 2500 valt het resultaat me nog niet eens tegen; het zijn wel mijn eerste dassen verdorie!

Na een kwartiertje gaan het gezin weer ondergronds, zie ik geen hand meer voor ogen en wil ik krabben, heel veel krabben. Ook een rondedansje ontbreekt niet; wat een fantastische ervaring was dit.
Je snapt wel dat ik de smaak nu te pakken heb en ben dus weer terug gegaan. Met pijn en moeite er bewust een dag tussen laten zitten om geen enkele kans op verstoring te lopen.
Het hele relaas weer van voor af aan dus geen bonensoep, schoon water, geen luchtjes en geen muggenolie. Maar wel weer met kloppend hart keurig op tijd op de plek; wat dichter bij dan eerst.
Om half tien is de zon echt onder en valt er een stilte in het bos. Ik schrik me echter helemaal een ongeluk als er pal achter mij een zwarte specht keihard alarmeert. Al snel zie ik waarom hij dit deed want een volwassen das staat op de burcht. Hij gaat precies op de goede plek staan, schud het zand uit zijn vacht en staat heel even stil voor zich uit te kijken. Precies genoeg voor mij om een (1) foto te maken. Het licht is natuurlijk weer heel slecht en met hangen er wurgen kom ik met een iso waarde van 1600 en het diafragma op f4 op 1/13e seconde uit. het blijkt genoeg voor een resultaat wat ik me nog niet had kunnen wensen.
Wat ben ik hier blij mee; een das gefotografeerd in mijn eigen Twente. De das die bijna uitgestorven was in ons land. Het zal zo'n 20 jaar geleden zijn dat mijn vader als rijkswaterstater een verdronken das uit het Twentekanaal viste. Toen al waren er dus voorzichtige aanwijzingen dat de dassen Twente terug gevonden hadden. Deze vondst trok destijds veel aandacht in de media. Misschien is het juist dat wel waarom ik zo blij ben met het waarnemen en fotografen van dit hele speciale roofdier. Ik laat ze nu weer een paar dagen met rust maar ga zeker weer terug in de hoop dat ze zich met nog wat beter licht weer laten zien.

Wielewaal op trek

Na Lesbos moeten er natuurlijk weer de lopende zaken worden opgepakt. Een daarvan is de fotojaarlijst, dat stond even stil in het buitenland. Eerst maar een inventarisatie gemaakt wat al gemaakt is en een aanpak voor de komende weken. En maar even plannen om de gemaakte beelden te maken want ik loop al weer aardig achter. Soorten als Geoorde Fuut, Zwarte Stern, Rietzanger, Rietgors, Kluut, Kleine Plevier, Bontbekplevier, Grote Stern, Visdief, Rosse Grutto, Regenwulp, Zwartkopmeeuw, Dwergmeeuw, Gierzwaluw en nog veel meer; ze staan ergens klaar om bewerkt te worden. Twee maanden regen en wind zal wel helpen om ze bewerkt te krijgen.

'Helaas', dit weekend erg mooi weer dus vroeg de wekker. Was zaterdagochtend nog redelijk verloren door hardnekkige zeemist, zondagochtend was ronduit top. Als eerste naar de noordingang van de Katwijkse Zuidduinen, Berkheide, alwaar de Grasmus direct meewerkte.

Grasmus

Geen zin om met mijn fotospullen door duin te sjouwen, en direct door naar een kleine kolonie Oeverzwaluwen op een afgesloten bouwterrein. Vanaf de openbare weg komen de vogels vlak langs en dat kan leuke vluchtplaatjes opleveren. Oeverzwaluwen in vlucht zijn iets makkelijker te fotograferen dan Huiszwaluwen, ze vliegen iets minder hoekig en de vluchtbaan is makkelijker te voorspellen, maar niet veel. Verder zijn ze klein wat het nodig maakt dat ze vlak langs komen en dat gaat dan weer sneller dan je wil: kortom, uren maken en blijven schieten en hopen dat er wat tussen zit.

Tijdens het fotograferen vliegt er een middenformaat vogel over en van me af met een licht golvende vlucht en land in een grote boom verderop. Het lijkt een specht maar iets klopt er niet. Niet door de lens in het vizier kunnen krijgen en de vogel geeft verder niet thuis. De Oeverzwaluwen vliegen vrolijk door dus al snel weer afleiding genoeg alleen nu lijkt het alsof er in de verte een Wielewaal eenmalig roept. Raar. Ik sta aan de rand van bouwgrond langs de duinen en er is niet echt veel habitat voor deze soort en ik hoor het niet meer dus ik doe het uiteindelijk af als hallucinatie. En de Oevers vliegen weer langs dus ik moet opletten.

Uit mijn ogen zie ik na verloop van tijd uit de betreffende boom de vogel weer recht op mij afvliegen. Nu tijd zat dus de lens erop en... Wielewaal!! De vogel maakt precies op het juiste moment een wenking en vliegt vervolgens strak naar noord, mij in verbijstering achterlatend. Toch een Wielewaal, en een doortrekker. Volgens mij redelijk laat in het jaar maar rond 10 mei kwamen ze ook nog door op Lesbos. De vogel lijkt een onvolwassen man (1e jaars?) maar wie het echt weet mag het zeggen.



Oh ja, de Oeverzwaluwen werkten uiteindelijk goed mee, zelfs zingend in de lucht. Fraaie vogels!

Oeverzwaluw
Oeverzwaluw

Bootje varen.

Vorige week woensdag zijn Kimberly en ik terug gekomen van een fantastische 10 dagen uit-Ha-waaiien op Kaua'i. Om moed te verzamelen voor het uitzoeken en bewerken van de vele beelden die we daar gemaakt hebben eerst maar even wat foto's van de pelagic trip die ik afgelopen zondag heb gedaan vanuit Monterey, California.

Half vijf op, kwart over vijf gaan rijden en om half acht eindelijk het ruime sop. Heerlijk weer, met een fris briesje en een rustige golfslag. Alles is mogelijk. Dus ook 8 uur lang naar een lege zee staren. Naast de gebruikelijke Pigeon Guillemots, de Common en Pacific Loons was er een indrukwekkende trek van honderden Grauwe en Rosse Franjepoten.

Grauwe Franjepoten (boven) en Rosse Franjepoten (onder)

Al vrij snel werden we blij verrast met de eerste Albatross. Een Laysan Albatross nog wel. Een paar dagen eerder had ik nog pluizige jongen op het nest zien zitten op Kaua'i. Het blijft fascinerend dat die donsballen over een aantal maanden net zo over de zee zullen zwerven als dit exemplaar.

Laysan Albatross

De Laysan Albatross werd al snel vergezeld door de algemenere Black-footed Albatross. Het chummen lokte tot wel 23 van deze geweldige beesten tegelijk naar de boot.




Black-footed Albatross


Ook probeerden de Sooty en Pink-footed Shearwaters een graantje mee te pikken, waarbij het er niet altijd even gemoedelijk aan toe ging.



Pink-footed Shearwater

Maar misschien nog wel het meest indrukwekkende van de deze trip waren de zeezoogdieren. Als het niet de tien Bultruggen waren, dan waren het toch wel de honderden dolfijnen die de boot bezochten en vrolijk voor de boeg meezwommen.


Northern Right-whale Dolphin


Pacific White-sided Dolphin

Zoals gezegd, alles is mogelijk en ook dit keer heeft de zee ons weer niet teleurgesteld. Na een mooie en enerverende dag voelde ik me als een zeeotter!


Zeeotter

Martijn

Voorjaar op Lesbos

Net weer terug uit het altijd zonnige Lesbos (Griekenland). Was vooraf de aswolk bijna spelbreker om het door te laten gaan, voor de terugweg probeerden de Grieken met stakingen ons verblijf langer te laten houden. Helaas waren ze op tijd weer aan het werk.

Ondertussen al de derde keer Lesbos voor mij. De eerste keer was ongeveer 8 jaar geleden en toen het nog niet zo populair was als vogelbestemming. Vorig
jaar begin juni aan het einde van de trektijd geweest en dan zijn er bijna geen (vogel)toeristen meer (en ook veel minder vogels).

Dit jaar dus en in de goede trektijd en in een tijd waar Lesbos populair is onder de vogelaars, erg populair. Zo populair dat ik soms met verbazing de aantallen mensen met kijkers en/of fototoestellen aan me voorbij zag gaan. Ik denk dat Eilat in de jaren negentig er
ook zo uit moeten hebben gezien, waar elke toerist met een kijker rondloopt en in de lucht tuurt! De informatievoorziening is tegenwoordig ook aardig geregeld
door de website www.lesvosbirding.com waar in het hoofdseizoen dagelijks de laatste waarnemingen op worden gepubliceerd.

Als je als fotograaf gesteld bent op je rust dan is Lesbos denk niet meer de juiste bestemming. Bij sommige populaire plekken stonden met gemak 50-100 man/vrouw en de meeste ook uitgerust met een flinke lens. Over het algemeen gaat het aardig gemoedelijk maar ik vermoed dat er wel eens een opstootje plaatsvindt bij lastig te fotograferen soorten!

Ondanks de drukte heb ik me wel uitstekend vermaakt, het blijft een verschrikkelijk mooi kleurrijk eiland en super leker eten. En ook de vogels werken goed mee. Dit keer de eerste helft van de trip vooral bezig gehouden met de fouragerende
moerassterns (witvleugel en Witwang) en de vele andere vogels die verblijven rond de zoutpannen.


Witvleugelstern


Witvleugelstern


Witwangstern


Witwangstern


Witwangstern


Spaanse Mus


Woudaapje


Zwarte Ibis

In de tweede helft van mijn verblijf werden de aantallen vogels rond de Zoutpannen wat minder waarna ik mijn aandacht heb verschoven naar onder andere
een van de vogelspecilaiteiten van het eiland, de Turkse Boomklever. Lesbos is de enige Europese plek waar je deze vogel kan zien. Moest je vroeger een lange tocht naar de zuidkant van het eiland maken. Tegenwoordig is vlak bij Skala Kalloni, waar de meeste vogelaars verblijven, een vaste plek waar deze fraaie vogel goed te zien en te fotograferen is.


Turkse Boomklever


Turkse Boomklever


Turkse Boomklever

Meer foto's van Lesbos zijn te vinden hier of hier.

Marc Guyt

Macro 1

Gelukkig hebben we die barre winter achter ons gelaten, het voorjaar is eindelijk opgang gekomen. Koningwinter heeft ons land verlaten en is aan zijn zomerslaap begonnen. De voorjaars vogels druppelen Nederland weer binnen. Planten en bomen worden weer groen waardoor Nederland een fris uiterlijk begint te krijgen. Ook het insecten leven begint voorzichtig weer opgang te komen. De eerste vlinders, libellen, bijen en hommels vliegen weer vrolijk rond. Dit is de tijd voor mij om mijn schaatsen in het vet te zetten en mijn macrolens uit de mottenballen te halen. Heerlijk ik kan weer oppad met mijn macrolens, lekker achter de bloemen en de vlinders aan en al dat andere spul dat te klein is om met een 500 mm lens vast te leggen. Toen de eerste bloemen van dit jaar zich ontluikte kon ik niet langer wachten en ben ik met veel plezier weer aan de gang gegaan. Als eerste waren de sneeuwklokjes een gewillig object om eens van dicht bij vast te leggen.











Snel daarna volgde andere bloemen. Dat was eind februari, half april zag ik pas de eerste hommels door het Nederlandse luchtruim vliegen.Niet gehinderd door wat voor aswolk dan ook.



En sinds kort is het een drukte van belang bij ons in de tuin. Een paar jaar nu hebben we een nesttubes van Vivara voor metselbijen in onze tuin hangen. De eerste twee jaren werd er niet naar om gekeken, maar nu is dit appartementen complex in Madurodam voormaat volledig bewoond.






Het is een drukte van belang van komende en vertrekkende bijtjes. Schiphol is er niks bij als je ziet hoe gestructureerd het er aan toe gaat rond het wooncomplex. De taken zijn goed verdeeld tussen man en vrouw, en iedereen weet wat hem te doen staat, zorgen voor een nieuwe generatie. Als de eitjes gelegd zijn in de papieren buisjes, worden de buisjes met klei afgesloten.




De eitjes zullen zich dan gaan ontwikkelen tot nieuwe bijtjes, die volgend jaar maart te voorschijn gaan komen. Het is prachtig om te zien al deze bedrijvigheid in de tuin en het verveeld nooit. Gelukkig heb ik nog een heel zomerseizoen om met de macro op pad te gaan.